فراى
اينكه اين مناظره ها جايى براى رأى دادن نگذاشته، من واقعا احساس مى كنم
شايد من چيزى رو نمى دونم يا نمى فهمم كه نمى خوام رأى بدم. من چهار سال
پيش اون روز شنبه صبح كه از خواب پا شدم و با ناباورى خبر پيروزى احمدى
نژاد رو خوندم رو خيلى خوب يادمه. بازم خيلى خوب يادمه كه اولين جمله اى كه
گفتم اين بود كه ديگه رأى نمى دم. من آدم دگمى نيستم ولى واقعا نميتونم
خودم رو قانع كنم كه به شعورم، إحساساتم و اعتقاداتم توهين بشه و من بار
ديگه برم و براى همين سيستم رأى بدم. خيلى از دوستانم ميگن رأى ميدن و من
كاملا به تصميمشون احترام ميگذارم ولى از روز ٢٥ خرداد ميترسم كه اين همه
شوق نقش بر آب بشه...
No comments:
Post a Comment